Indrukwekkend

Vanmorgen weer wakker geworden met lieflijke chinese muziek in de trein. Echt fijne muziek om mee gewekt te worden. Verder is het bed in zo'n slaaptrein echt heel hard en is het vrij lawaaiig. Maar het blijft een perfecte manier van reizen, in een nacht de afstand naar Nice overbrugt zonder dat het je tijd en ergenis in het verkeer kost, zouden we in Europa ook eens moeten proberen.

We waren dus gister bij het Terra cotta leger. De eerste dvd die we thuis gezien hebben ging over de eerste keizer. De manier waarop hij zijn leger liet vechten was zo succesvol dat hij daarmee vijf landen veroverde en die verenigde tot een china. Vervolgens heeft hij de taal, de munteenheid dezelfde gemaakt en dat allemaal ver voor christus. Dat is ook wat me van de dvd's erg bij gebleven is, de chinezen konden jaren geleden dus dingen die wij europeanen pas veel later ontdekte. Zo hebben ze bij het terra cotta leger een bronzen zwaard gevonden wat behandeld is met een ander metaal zodat het niet ging roesten, weet niet meer hoe dat dan heet, maar wij hebben deze techniek pas in 19 honderd nog wat ontdekt.

Nadat we een toeristisch centrum, waar we overigens deze keer wel met onderhandelen, eigenaar geworden zijn van een generaal en een archer uit het terra cotta leger en een park getrotseerd hebben, komen we bij het museum met het terra cotta leger. Onze gids vindt dat de spanning opgebouwd moet worden dus eerst naar de tentoonstelling. Nadat we koffie wilden drinken, in een geweldig theehuis, waren we aan de andere kant van het park. Dit was dichterbij de film, leuk om te zien, maar onze dvd was mooier. En toen konden we dan toch hal 1 in. En... indrukwekkend. Misschien omdat we er zolang op moesten wachten, maar het is echt onvoorstelbaar dat mensen voor zo lang geleden dit al konden maken. De keizer geloofde dat zijn ziel verder leefde en derhalve moesten er allerlei kostbaarheden mee in zijn graf en stond er een heel leger voor om zijn graf te beschermen. Het leger kijkt naar het mausoleum in een berg 1,5 km verderop. Alle onderdelen zijn aanwezig, de infanterie, de koetsen (die van hout waren en in de tijd vergaan zijn) met paarden. Alles gevonden in stukken, maar weer gerestaureerde, zodat je precies ziet hoe ze eruit zagen. Dat wil zeggen zonder kleur. Als de stukken terra cotta bloot worden gesteld aan de lucht gaat de kleur er vanaf. Momenteel wordt er gewerkt aan technieken om de kleur te behouden en daarom maken ze ook een aantal gangen niet open. In de andere hallen zie je ook nog verschillende beelden en wat er allemaal nog onder de grond zit, maar de eerste aanblik van het grote leger in de eerste hal was toch wel het meest indrukwekkend.

Op de terugweg maakten we nog een foto van de boer die in 1974 toevallig bij het graven van een put op het leger stuitte. Hij heeft nu de twijfelachtige eer om de hele dag en elke dag in een souvenierswinkel te zitten en te poseren...

Na het leger zijn we naar de hot springs geweest. Bij deze bronnen bouwde een keizer een winterverblijf voor hem en zijn concubines om te kunnen genieten van het water wat in elk seizoen met een constante temperatuur van 43 graden uit de bergen komt. Heel bijzonder. Je kunt er, uiteraard tegen betaling, je voeten wassen, maar dat laten wij aan ons voorbijgaan. De universiteit van Xi'an heeft een fraai beeld kado gedaan aan het park wat in de vijver staat en de schoonheid van de concubine aan moet geven. Da's goed gelukt. Er wordt volop geposeerd door chinezen waarbij ze deze dame op allerhande plekken proberen aan te raken. Dus ook een foto met Mathieu, ik heb hem gevraagd om bij haar voeten te gaan zitten.

Hierna terug met de auto naar het station. Wat een drukte. Het regent, en je ziet geen strepen op de weg, wat het mogelijk maakt om een driebaans weg ook als vijfbaans weg te gebruiken. Het staat echt helemaal vol. En dan proberen er nog fietsers en bromfietsers tussendoor te komen. Een enkele beladen fietser blijft heel verstandig achter een bus, anders heeft hij als hij in de stad is waarschijnlijk geen lading meer over.

Bij het station eten we nog bij de mcdonalds, die blijft toch in de hele wereld het meest herkenbaar. Geeft ook goed aan hoe goedkoop het hier is. Een kip nuggets menu koop je hier voor 18 yuan inclusief cola. Dat is dus ongeveer 1 euro 80.
Vervolgens zoeken we de weg in het station, waar het weer zo'n ernorme drukte is. We blijken twee bedden te hebben in afzonderlijke kamers. Maar als iedereen er is, is het mogelijk om te ruilen met een chinese gids van het franse gezelschap. We delen de kamer met een wat ouder frans echtpaar. Met mijn beste frans ben ik erachter gekomen dat zij liever beneden sliepen, dus nog een bed geruild. Kan ik me best voorstellen. Het is voor mij, met mijn (bijna) wekelijkse sporttraining (die ik nu al twee weken mis), nog een hele opgave om me omhoog te hijsen. En kwam te weten dat zij vanuit shanghai naar xi'an gekomen waren met het vliegtuig en nu nog vier dagen naar peking gingen voordat ze naar huis gingen. Het was een europese gelegenheid in onze wagon. Alleen duitsers en fransen. Nederlanders zien we eigenlijk erg weinig..

En zo hebben we Xi'an achter ons gelaten. Een stad die naar mijn idee minder schoon is als Beijing, op straat maar ook met de vervuiling (hier rijden wel vrachtwagens en stinken de bussen, terwijl dat in Beijing niet zo is). En daarbij kreeg ik ook het idee dat ze eigenlijk vinden dat deze meest prachtige stad uit het oude china in het meest vruchtbare gebied met de gele rivier, onrecht aangedaan is, door het feit dat Beijing de hoofdstad geworden is. Het historisch museum houdt op bij de Tang dynastie. De keizer die dat op zijn geweten heeft, een manchoerij, kwam vanuit het noorden china binnengevallen. Hij stichtte hierbij bei-ping of zo iets. Toen hij uiteindelijk in Chang-an (de naam Xi'an kreeg het pas, toen het niet langer de hoofdstad was) het keizerrijk veroverde met geweld (dat was met eerdere afzettingen nooit het geval) bleef hij bang dat de afgezetten keizer terugkwam om hem wat aan te doen. In het paleis in Chang-an voelde hij zich nooit veilig en uiteindelijk besloot hij terug te gaan naar de plek die hij stichtte en werk bei-ping het huidige Beijing. Hij bouwde hier de verboden stad en die staat nog op ons programma.

De foto's bij dit verhaal staan hier:
http://gallery.me.com/ineke.couwenberg#100114&view=mosaic&sel=0&bgcolor=dkgrey