De muur

Vanochtend gingen we op tijd weg. Het is best een eind rijden naar de muur en we moesten op tijd terug zijn voor het avondprogramma. We gingen naar een stukje muur waar Jacob en Gabrielle ook nog niet geweest waren, zodat het voor iedereen leuk is. Toen we Beijing uitreden de snelweg op zag we weer een typisch voorbeeld van chinees weggebruik. Een spookrijder! Achteruit rijden op de snelweg als je de afslag hebt gemist, is hier echt heel normaal, maar dit verbaasde ook Jacob en Gabrielle. Aangezien hij wel op de vluchtstrook reed en ook zijn pech-lichten aan had, was het dus echt met opzet. Een paar honderd meter verder bleek er een enorme file te ontstaan, waarschijnlijk een ongeluk waar we er al eerder een van gezien hebben. Als zo'n europees-chinese wagen onder een vrachtwagen schuift blijft er maar heel weinig van over. Maar ja, om nu op zondag in de file te gaan daar heeft niemand zin in. En wat je zie, iedereen lost dit op een chinese manier op. En Jacobs chaffeurs-kwaliteiten doen voor geen enkele chinees onder. Dus ook wij hebben het opgelost, keren op de snelweg (ook de vrachtwagens) en vervolgens met de pech-lichten op de vluchtstrook terug rijden. Maar toen we vervolgens aan de verkeerde kant van de tolpoortjes terug kwamen, stonden minstens zes beambten te zwaaien dat ze echt al die auto's niet door ging laten. Dus een andere weg op, richting de volgende snelweg die ons naar de muur kon leiden. Daar aangekomen stond hier een rij vrachtwagens die alle opritten geblokkeerd hadden. Op de snelweg werd wel gereden, maar wij konden er niet komen. Ik wordt er stil van, het zal toch niet zo zijn dat wij de muur helemaal niet gaan bereiken. Na anderhalf uur in de auto zijn we nog nauwelijks beijing uit.. Maar de derde keer komt het goed. We kunnen de goede kant op en met de chinese rijstijl van Jacob zijn we er nog relatief snel. Na drie uur in de auto bereiken we onze bestemming.

Als we de auto geparkeerd hebben, gaan we op zoek naar een toilet. En dat treft deze keer wel echt alles voor mij betreft. Ik ben hier al niet zo goed in, maar begin langzaam te wennen aan de geur en aan de houding. Op deze bijzondere toiletten waren er echter slechts deuren van ongeveer een meter. Ik ga nooit meer mopperen als ik in Nederland waar dan ook nog moet betalen voor de wc, als het maar beter is dan de gemiddelde china-kwaliteit..

Hierna eerst wat te drinken gekocht (5 kuai (= hetzelfde als yuan) per flesje was genoeg zei Jacob en die mevrouw was het daar al in tweede instantie mee eens!) beginnen we te lopen.

Laat ik maar heel eerlijk zijn, vervolgens heb ik gewoon anderhalf uur afgezien. Mijn benen deden pijn en ik was buitenadem, echt helemaal kapot toen ik boven was. Alleen de foto-momenten dat leverde voor mij de nodige rust op waren geweldig! Het is echt heel bijzonder dat er door het hele landschap een muur loopt. Een muur waar de verdedigingsfunctie van af te lezen is. Je ziet deze taktiek terug in de rest van china. Middels stadmuren, maar ook bij de gewone burgers. Elk huis, zowel op het platteland als in de hutongs heeft namelijk een eigen muur. Daarachter is het huis, eventuele gebouwen en een binnenpleintje verborgen. Zij houden daarmee hun kippen of familie binnen de poort maar voor een toerist verbergt het het uitzicht.

Er zijn in de geschiedenis van china heel veel muren gebouwd, de oudste door de eerste keizer en de laaste wel 1600 jaar later of zo. Het heeft overigens niet geholpen. De verdediging is toch maar zo sterk, als de zwakste schakel. Zo bleek het omkopen van de bewakers op de muur effectief te zijn en als de bewakers op de muur het gewoon beter konden vinden met de overbuurman was loyaliteit ook ver te zoeken.

De foto-momenten op de muur waren vooral voor Mahtieu en ook wel voor mij natuurlijk, je neemt niet voor niets anderhalve kilo camera mee naar boven. De meisjes uit zijn klas geloofden niet dat Mathieu echt naar China ging en deze foto's moeten het bewijs gaan leveren. Overigens zijn ze ook goed voor de pr van ABAB. Het probleem van Mahtieu dat hij zo veel aandacht krijgt, iedereen naar hem staart, aan hem zit en foto's van hem wil maken, is vanmorgen namelijk door Jacob opgelost. Hij moest gewoon een petje opzetten en daarvan had Jacob er nog wel een aantal liggen. Hij kun kiezen uit vanalles en koos... voor een ABAB-pet! We waren dan wel geen sponsor van de olympische spelen maar slechts enkele weken later, was ABAB wel volop aanwezig op de Chinese muuar. We horen het wel als de pr-afdeling interesse heeft in deze opnamen....

De terugweg was wel heel relaxed, heerlijke wandeling die ook een stuk korter duurde zodat we volgens planning stipt om 16.00 uur weer in de auto zaken. Een zeer voorspoedige reis bracht ons naar een restaurant in beijing. De chinese vrouw van een vriend van Jacob had dit voor ons gereserveerd zodat we een prima plek hadden voor bij het podium.

Nadat wij ons eten verorberd, begon de show met een presentatrice. Ze was niet zo mooi en verstaan konden we haar ook niet. Hierna werd het podium in beslag genomen door een drietal echt hele mooie chinese meisjes. Met traditionele kleding echt helemaal af!

Het tweede optreden deed hier niet voor onder want dat was van de beroemde masker-man. Een man in Chinese kledij die zonder dat iemand in de gaten heeft hoe, elke keer een ander masker voor zijn gezicht kan doen. En daarbij kon hij ook nog vuurspugen, voor degenen die vooraan zaten, wij dus, betekende dat een overweldigende benzine-geur. Maar dat maakte niets uit, echt heel leuk.

Voor de topper van de avond, moet ik eerste even melden, dat ik graag naar de chinese opera had gewild. Wegens tijdgebrek ging dat niet lukken, maar Jacob heeft om dat te compenseren, deze show geregeld....
Er komt een vrouw het podium op in traditionele kledij. Ze is niet zo mooi als de eerste meisjes en behoorlijk dik. Maar er is niets aan de hand tot ze haar mond opendoet. Hoewel eigenlijk doet ze haar mond nauwelijks open, ze houdt haar tanden op elkaar en er komt me toch een jankend geluid uit. Mathieu slaat van schrik zijn handen tegen zijn onder en duikt onder de tafel. Dit klinkt echt zo gemeen in je oren. Nou zegt Jacob: dit is dus de traditionele chinese opera. Wat zijn we blij dat dit slechts een paar minuten duurt en niet anderhalf uur.

De show wordt afgemaakt door nog enkele optredens van de mooie meisjes, een goochelaar, drie jongens die heel sterk zijn en een mevrouw op een soort van harp. Allemaal stukjes chinese cultuur.

Mathieu werd ondertussen steeds baldadiger. Op de terugweg in de auto moest Jacob hem al bijna op straat zetten. Hij raakt wel erg vertrouwd hier. Daaraan merken we dat onze vakantie tegen het einde loopt. Morgen nog een laatste dag...


De foto's bij dit verhaal staan hier:
http://gallery.me.com/ineke.couwenberg#100137&view=mosaic&sel=0&bgcolor=dkgrey