Fietsen in Beijing

Wow, wat een dag. Toen Jacob ons met de auto ophaalde vanaf het vliegveld en naar het restaurant reed, waren we nogal verbaasd over de wijze waarop de weg gebruikt wordt. Maar wat we in een dag geleerd hebben! Jacob heeft een kleine vouwfiets, perfect voor Mathieu en met Gabrielle's oude nederlandse fiets, gingen we op pad. Met een kaart, maar vooral met de instructie: daar staat de zon, dat is het zuiden, dus je moet die kant op. Alle straten zijn vierkant, dus je gaat gewoon rechts en links.
De eerste honderd meter waren doodeng. Na 500 meter zei Mathieu nog dat hij terugwilde. Maar we raakten snel gewend. Het continue claxoneren wat gebeurt om te melden dat iemand daar rijdt. Sommige fietsers bellen ook "hier rijd ik". Het feit dat als er auto's op het fietspad staan je dan toch echt niets anders kunt, als op de baan voor auto's gaan fietsen. En de fuctionaliteit van stoplichten, ook die snappen we nu. Hoewel ons uitganspunt bleef dat je voor rood moest wachten, bleek dat iedereen toch iets minder lang wilde wachten dan wij. En regelmatig fietsen we dan zelf ook maar mee. Het voelt wel redelijk safe om naast een chinees te fietsen, met een hele fietskar vol als je een zesbaansweg oversteekt. Over grote wegen, vooral het oversteken van de derde en de tweede ring is een hele exercitie, door hele smalle straatjes. We hebben van alles gezien. Direct na beijing central station, zijn we maar eens op de kaart gaan kijken. We dachten toen wel redelijk in de buurt te zijn van ons uiteindelijke doel: het plein van de hemelse vrede. Nou dat klopte redelijk. Toen wij stopten, kwamen er direct twee chinezen aan die Mathieu even aan wilde raken!. Tienamem was die kant op. Toen we dachten dat we het gevonden hadden en onze fiets wilden parkeren waren we fout, gebaarden de bewakers dat dit binnen de poort kon. Maar ze wezen op de kaart aan dat we ergens anders waren. Weer terug dus. We hebben onze fiets geparkeerd. Volgens de instructie van Jacob mochten we hier maar 0.2 per fiets voor betalen, anders bederven we de markt. Het werd 0.5 voor twee fietsen. We bleken bij Wang fu ling te zijn. De winkelstraat van beijing, bij toeval gevonden! Hier verkopen ze de merken van de wereld. Doorgelopen op zoek naar het plein. Via het park, waar iemand met water op de grond chinese tekens aan het schrijven was, uiteindelijk het plein gevonden. Een enorm bloemencorso voor de olympische spelen (zie je trouwens overal nog borden van, one world, one dream). Het hele grote plein, de ingang van de verboden stad. Maar ja veel te weinig tijd. Dus weer terug naar de fiets. Want het zou om zeven uur donker worden... Toen wij om kwart voor zes op de fiets stapten, bleek echter dat het binnen een kwartiertje donker was. Kijk het feit dat wij geen licht hadden, maakt niets uit want dat heeft geen enkele fietser (schijnt zelf verboden te zijn, anders verblind je de automobilisten. Maar de weg vinden tussen het verkeer in het donker wordt toch wel behoorlijk spannend. Mathieu fietst achter mij aan alsof hij het elke dag doet. Ik moet er niet aan denken dat ik het thuis nauwelijks verantwoord vind om hem naar Sarto te laten fietsen en er al helemaal niet aan moet denken om hem de wijk uit te laten gaan. Dat wordt nu toch echt anders. Hij heeft zijn verkeersexamen hier wel gedaan! Toen de vierde ring in zicht kwam, gestopt om op de kaart te kijken. Binnen een minuut kwam er weer iemand helpen. Wist direct waar de waren op de kaart. Klein stukje te ver en die kant op. Door een straat die helemaal pikdonder was. Maar uiteindelijk zagen we de letters van het marriot hotel wat hier in de buurt is. Het vinden van de fietsenkelder en we hadden het gevonden. Net voor zeven uur, ietsje later dan gepland! Heel bijzonder om te fietsen. Het is hartstikke druk, het gaat allemaal door elkaar, niemand let op regels en toch is het op de een of andere manier wel relaxed!!
Hierna in de auto om te gaan eten bij de New Veranda, een restaurant met een nederlandse eigenaar, ook nog de bakker. Gezellig gegeten en lekker ook.

Inmiddels heb ik Mathieu wakker gemaakt. Hij zit hier naast me alsof ik hem midden in de nacht heb wakker gemaakt en dat is eigenlijk ook wel zo...

De foto's bij dit verhaal staan hier:
http://gallery.me.com/ineke.couwenberg#100071&view=mosaic&sel=0&bgcolor=dkgrey